Cmentarz rzymskokatolicki przy ulicy Samotnej to w rzeczywistości dwa powstałe niezależnie od siebie przedwojenne cmentarze parafialne. Jako pierwszy powstał cmentarz parafii Świętej Trójcy na Dębcu (poświęcenie 11 sierpnia 1924 r.), na terenie należącym do Gminy Dębiec. Pierwszy pochówek odbył się 4 marca 1925 r. W roku 1931 po drugiej stronie ulicy Samotnej został otwarty cmentarz parafii Zmartwychwstania Pańskiego na Wildzie. Łącznie pochowanych jest tu ponad 9 tys. osób.
Podczas niemieckiej okupacji w czasie II wojny światowej zarządzanie cmentarzami przejął Niemiecki Urząd Cmentarny. W latach 1941-1942 w związku z likwidacją cmentarzy „farnego”, „świętomarcińskiego” oraz przy ul. Bukowskiej, Niemcy zezwolili na przeniesienie ekshumowanych szczątków na cmentarz przy ulicy Samotnej.
Cmentarz został wyłączony z użytkowania w maju 1945 roku. Władze przejęły teren w 1954 r. Po II wojnie światowej nieogrodzony cmentarz ulegał coraz większej dewastacji. Znaczna ilość nagrobków została zniszczona. Najcenniejsze z zachowanych zostały przeniesione na cmentarz Zasłużonych Wielkopolan i wyeksponowane wzdłuż muru cmentarza.
Na cmentarzu przy ul. Samotnej swoje początki miała Parafia NMP Matki Kościoła – 21 września 1969 roku został erygowany Ośrodek Duszpasterski p.w. Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła przy kaplicy cmentarnej (ul. Samotna 3) i powierzony kapłanom Kongregacji Oratorium Św. Filipa Neri z Gostynia – Świętej Góry. Ośrodek Duszpasterski powstał z części parafii Św. Trójcy na Dębcu i skupiał około trzech tysięcy wiernych. Kapłani razem z wiernymi parafii p.w. NMP Matki Kościoła stopniowo powiększali kaplicę cmentarną, dobudowując również jedną salkę katechetyczną.
W połowie lat siedemdziesiątych władze miasta Poznania zawiadomiły o zamiarach rozbudowy więzła kolejowego w rejonie cmentarza przy ul. Samotnej. Wystąpiono wtedy o teren zamienny na przeniesienie kaplicy w nowe, dogodne miejsce. Z dwóch propozycji, wskazanych przez władze miasta, wybrano teren położony między ulicami Kołłątaja, Okrzei, Krzywickiego i Wróblewskiego. Pierwszą Mszę św. – pasterkę odprawiono w nowej świątyni przy ul. Kołłątaja 25 grudnia 1979 roku. Dopiero w 1995 r. rozebrano zdemolowaną kaplicę cmentarną.
Z cmentarzem przy ul. Samotnej nierozerwalnie złączeni byli Państwo Sadowcy, mieszkający w domu zarządcy cmentarza. W 2011 r. pani Jadwiga Sadowska otrzymała Białą Pyrę Roku za opiekę nad cmentarzem. Pani Jadwiga opiekowała się cmentarzem aż do 2011 r., dożywszy 96 lat. Opuszczony przez nią dom spłonął w czerwcu, w 2013 r. został rozebrany.
W 1997 r. wydana została decyzja o powrocie cmentarza Zmartwychwstania Pańskiego do parafii Księży Zmartwychwstańców. Wobec pogłębiającej się degradacji i niszczenia cmentarzy postanowiono scalić oba cmentarze w rękach jednego właściciela (Księży Zmartwychwstańców) i przywrócić do celów grzebalnych. Może to nastąpić po ogrodzeniu terenu i ustanowieniu stałego dozoru. Wraz z poszerzeniem cieku Górczynka i budową zbiornika retencyjnego pomiędzy cmentarzem a os. Powstańców Śląskich Miasto planuje budowę drogi dojazdowej do cmentarza.
Więcej informacji można znaleźć w książce Macieja Czarneckiego „Dzieje nekropolii przy ulicy Samotnej w Poznaniu” .
Wyszukiwarka grobów na cmentarzu
